„Analiza treści załączonych do skargi Rysunków nr (…) wskazuje na istotną różnicę pomiędzy zasięgami terenów w studium i planie – doszło do znacznego zmniejszenia wyznaczonego w planie terenu zabudowy mieszkaniowej i usług kosztem terenów zabudowy zagrodowej. Nawet pobieżna analiza wskazuje, iż tereny oznaczone na rysunku planu symbolami: (…) i (…) („tereny zabudowy zagrodowej”) na rysunku studium w znacznej części, a teren (…) w całości, zostały oznaczony jako
„tereny zabudowy mieszkaniowej i usług”
. Widoczna różnica jest na tyle istotna, iż nie sposób powyższego tłumaczyć różnicą w skali rysunku studium i planu.
„Treść powyższego przepisu nie pozostawia wątpliwości, iż uchwałodawca jest zobligowany do zamieszczenia w planie przedmiotowych ustaleń. Powyższe wnioski potwierdza orzecznictwo:
(…)
Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż miejscowy plan (…) w ogóle nie określa (…). Powyższe jest wprost sprzeczne zarówno z przytoczoną powyżej treścią przepisu, jak i cytowanym orzecznictwem. W konsekwencji zarzucić należy, iż doszło do istotnej obrazy prawa materialnego poprzez niezastosowanie (…). Dodać należy, iż przedmiotowa obraza prawa ma charakter szczególnie rażący, ponieważ Skarżący na etapie wyłożenia projektu planu do publicznego wglądu, wskazał na ww. naruszenie – uwaga nie została uwzględniona, zaś w rozstrzygnięciu wskazano, iż nie
„zaistniała potrzeba określenia”
przedmiotowych (…)”
„Ponadto po wyłożeniu do publicznego wglądu projektu planu (…) wprowadzono w jego treści zmiany i skierowano do uchwalenia bez ponownego wyłożenia do publicznego wglądu. Powyższe uniemożliwiło Skarżącemu wypowiedzenie się co do ostatecznej wersji projektu planu.
(…)
W szczególności drugi z przytoczonych wyroków, dający się zastosować wprost do stanu faktycznego niniejszej sprawy wskazuje, iż postępowanie Rady Miejskiej w (…) stanowi istotne naruszenie zasad i trybu sporządzania miejscowego planu. Zarzucić należy istotną obrazę prawa formalnego poprzez niezastosowanie art. (…)., art. (…) oraz art. (….). Dodać należy, że w wyniku przedmiotowego naruszenia prawa nie było możliwe, aby Rada Miejska świadomie rozstrzygnęła o uwagach społeczeństwa do planu, skoro dla ostatecznej wersji projektu planu nie zapewniono możliwości ich składania.”
„Innymi słowy, jeżeli nie są spełnione warunki wydania decyzji WZ, obowiązkiem organu administracji jest wydanie decyzji odmownej, nie zaś zmodyfikowanie parametrów i ustalenie warunków zabudowy o zupełnie innych podstawowych parametrach niż było to wskazane we wniosku. W konsekwencji należy wskazać, iż przedmiotowa decyzja narusza art. (…) w zw. z art. (…) – nie było podstaw do wydania decyzji o warunkach zabudowy o parametrach (wskaźnik powierzchni zabudowy, szerokość elewacji frontowej) całkowicie różnych od tych, które zostały wskazane we wniosku.”
„Powyższe stanowi kuriozum, ponieważ jak dowiedziono powyżej przytłaczająca większość budynków posiada szerokość elewacji frontowej o znacznie mniejszych parametrach, a przedmiotowy parametr wyznaczono „równając” do jednego (na 80!) budynku odbiegającego znacząco wymiarami od wartości średnich w obszarze analizowanym. Równocześnie Skarżąca wskazuje, iż sąsiedztwo dz. ew. (…) stanowi przede wszystkim wolnostojąca zabudowa jednorodzinna. Nie trzeba jakiejkolwiek analizy urbanistycznej, a jedynie elementarnego wyczucia i znajomości polskich realiów budowlanych, aby stwierdzić, że zabudowa tego typu charakteryzuje się szerokościami frontu znacząco niższymi niż (…)m”
„Zauważyć należy, że gdyby w analizie urbanistycznej I przeprowadzono rzetelną analizę w zakresie parametrów geometrii dachów uwzględniając przytoczone powyżej orzecznictwo, to wyznaczenie parametrów w zakresie wskazanym wnioskiem okazałoby się niemożliwe.
(…)
Powyższe klarownie wskazuje, że geometria dachu określona w decyzji WZ z 2019 r. jest charakterystyczna dla obecnej na obszarze analizowanym zabudowy usługowej i produkcyjnej. Za-budowa mieszkaniowa jednorodzinna natomiast charakteryzuje się odmienną geometrią dachu, w szczególności – połaciami dachowymi o znacznie większym kącie nachylenia, co zresztą wskazano expressis verbis w samej analizie urbanistycznej”.